با توجه به اینکه فولادسازی از مهمترین صنایع کشور در راهبری به سمت توسعه محسوب می‌شود و در این مسیر یک صنعت استراتژیک به حساب می‌آید، قطعاً توسعۀ آن می‌تواند دیگر شاخص‌های رشد اقتصادی اعم از اشتغال ، صادرات، ارزآوری، حصول ارزش‌افزوده، تکمیل زنجیره تأمین و حتی زمینه‌سازی برای ورود فناوری و علم روز به صنعت را نیز ارتقاء دهد.

با این دید، صنعت فولادسازی باید به ظرفیت تولیدی برسد که در وهلۀ اول نیازهای بازار داخلی را در همۀ محصولات متنوع آن رفع کند و سپس بتواند با یک برنامه‌ریزی دقیق و منسجم، مسیر صادرات را به یک شاهراه تبدیل کند و با توجه به اینکه خرید فولاد از کشور همسایه، صرفه اقتصادی بالایی دارد، ایران می‌تواند به انتخاب اول کشورهای منطقه برای واردات فولاد تبدیل شود که این خود قطعاً نقش بسزایی در افزایش نقش‌آفرینی ایران در تجارت بین‌المللی خواهد داشت.

امید است با توجه به اینکه صنعت فولاد به نوعی در زمرۀ صنایع مادر دسته‌بندی می‌شود، دولت سرمایه‌گذاری هدفمند برای بهبود زیرساخت‌ها، ارتقاء فنی تجهیزات و توسعه ماشین‌آلات را به منظور افزایش تولید در دستورکار قرار دهد و همزمان نیز برنامه جدی برای توسعه صادرات محصولات این صنعت داشته باشد.